آنچه در شام غریبان بر اهل بیت (ع) گذشت

شام غریبان، شب غریبی و آغاز اسارت اهل بیت شهدای کربلاست؛ شبی که از پس آن رسالت بانوی رنج کشیده نینوا و امام سجاد (ع) بیش از پیش نمایان شد.

- در هنگام حرکت از کربلا عمر سعد دستور داد که اسرا را از قتلگاه عبور دهند.

قیس بن قرّه گوید: هرگز فراموش نمی کنم لحظه ای که زینب دختر فاطمه (س) را از کنار کشته بر خاک افتاده برادرش حسین عبور دادند.

او از سوز دل می نالید .

و امام سجاد (ع) می فرماید: .

من به شهدا نگریستم که روی خاک افتاده و کسی آن ها را دفن نکرده، سینه ام تنگ شد و به اندازه ای بر من سخت گذشت که نزدیک بود جانم بر آید و عمه ام زینب (س) وقتی از حالم با خبر شد مرا دلداری داد که بی تابی نکنم.

از امام سجاد (ع) نیز نقل شده است که در شب یازدهم محرم که شام غریبان بود، حضرت زینب (س) نماز شبش را ترک نکرد؛ اما به سبب ضعفی که او را فرا گرفته بود، نماز را نشسته خواند.

در طول مدتی که اسرای کربلا در کوفه و در میان مردم به عنوان اسیر جنگی حرکت می کردند سر ها بالای نیزه بود و اسرا در کجاوه ها جا داده شده بودند.

کوفیان که خیال می کردند اسرا از خارجیان هستند و بر خلیفه (یزید) عاصی شده اند، به ایشان جسارت و اهانت می کردند.

عده ای هم از نسب اسرا سؤال می کردند.