کنسرت خیابانی؛ مساله ای که به فرصت تبدیل شد

خیلی بعید نبود که پس از طرح موضوع ساده ی برگزاری کنسرت خیابانی، پس از چندی این موضوع به یک مساله ی با رنگ و بوی امنیتی تبدیل شود و درنهایت، هم سیخ بسوزد و هم کباب؛ - اتفاقی که این بار اما در فضای مدیریت فرهنگی کشور، به سرانجامی دیگر رسید.

روزی که همایون شجریان از طریق صفحه ی شخصی اش خواست قلبی خود را مبنی بر برگزاری کنسرت خیابانی رایگان برای مردم ایران مطرح کرد، شاید خودش هم فکر نمی کرد که با استقبال و پیگیری رسانه ها، این موضوع به یک مطالبه ی روزافزون تبدیل شود.

شجریان البته دو سال پیش تر هم این خواست قلبی را از همین طریق مطرح کرده بود اما با توجه به این که ازسوی رسانه ها پیگیری نشده بود، طبعا به یک مطالبه ی عمومی هم تبدیل نشده بود.

طبق آن چه بارها تجربه شده، این موضوعِ در ابتدا به ظاهر کوچک، با مقاومت هایی ازسوی نهادهای تصمیم گیر - ولو این بار نه در ظاهر - رفته رفته به یک مطالبه ی عمومی پاسخ داده نشده می توانست تبدیل شود، پس از مدتی به یک مطالبه ی غیر قابل اجرا بدل شود و درنهایت هم موضوعی شبه امنیتی شود که دستاوردی جز خسارت به همراه نداشته باشد.

این بار اما شرایط به گونه ای دیگر رقم خورد و در یک خبر غافلگیرکننده ی دقیقه ی نودی، اعلام شد که مؤسسه توسعه هنرهای معاصر قصد دارد اولین کنسرت خیابانی رایگان را با اجرای ارکستر سازهای �