مهمترین قطعنامه سازمان ملل درباره حملات شیمیایی عراق

مقامات آمریکایی ضمن اطلاع از توسل صدام به گازهای مهلک شیمیایی علیه سربازان ایرانی و حتی مردم عراق مدارک قاطعی از این اقدامات در اختیار داشتند اما از افشای آن خودداری کردند و به علاوه درست در زمانی که می دانستند صدام قصد توسل به حملات شیمیایی را دارد، - اطلاعات تاکتیکی و لجستیکی را علیه ایران در اختیار دولت او قرار دادند.

به گزارش ایسنا، حملات شیمیایی مقطع پایانی جنگ از اول فروردین تا سوم شهریورماه سال 1367 ، بی تردید حاصل تجربیات 6 ساله ارتش عراق و مستشاران خارجی آن و تولیدکنندگان سلاح های شیمیایی بود که دستاوردهای گذشته و جاری خود را برای تسلیم مدافعان جمهوری اسلامی ایران به کار گرفتند.

حملات شیمیایی در اوایل جنگ به طور آزمایشی، در ادامه جنگ محدود و درنهایت به طور گسترده و پرحجم انجام شد و از سال چهارم جنگ به بعد، علاوه بر مناطق نظامی ، مناطق غیرنظامی و شهروندان ایران و کرد عراق نیز هدف حملات شیمیایی قرار گرفتند.

حکومت عراق در ضمن گسترش تدریجی استفاده از سلاح های شیمیایی ، انواع خطرناک تر و کشنده تر این عوامل را نیز به کار گرفت و از مشتقات بسیار خطرناک سیانور و عامل سریع الاثر اعصاب سارین و VX در خطوط مقدم و علیه نیروها و غیرنظامیان و همچنین از عوامل تأخیری و ماندگارتر تاول زاها در خطوط عقبه و پشتیبانی استفاده کرد.