ماجرای افتتاح بیمارستان روس ها در ایران

سی و یکم اردیبهشت 1320 خورشیدی است و صدای ساز و دهل از خیابان نادری تهران، ضلع جنوب خیابان جمهوری که به چهارراه یوسف آباد معروف بود، به گوش می رسد.

- به گزارش ایسنا، تاریخ ایرانی در ادامه نوشت: این جشن باشکوه، مربوط به بازگشایی بیمارستان شوروی است همراه با ترانه های فولکلور روسی.

نصرالله حدادی در کتابش، با من به طهران بیایید ، نیات سازندگان روس تبار این بیمارستان را نه نیاتی منفعت طلبانه و سیاسی که انسانی و در راستای آرمان های درمانگری می انگارد و چنین گزارش می دهد که: روس ها بعد از جنگ جهانی دوم تصمیم گرفتند امکانات پزشکی شان را که در دنیا منحصر به فرد بود، با نیت خیرخواهانه در ایران به یادگار بگذارند.

برای همین زیر نظر وزارت بهداری وقت به آن ها گزارش کار می دادند.

ماموران ایرانی هم مراقب اوضاع بودند تا روس ها تبلیغات سیاسی نکنند اما آن ها اصلاً وارد این حوزه نمی شدند و با کار و رفتار درست، فرهنگ کشورشان را تبلیغ می کردند.

هرچند گفت وگو با ایرانیانی که در آن سال ها در این بیمارستان تحت درمان بوده اند، بر گزارش حدادی مهر تأیید می زند اما محمدعلی جمال زاده که سال ها پیش از تأسیس این بیمارستان و در هنگامه جنگ عمومی و زدوخوردهای ملیون ایرانی و روس ها در اطراف کرمانشاه در اوایل سنه 1334 ه.