دیر آمدی آقای اولیور استون

استون کماکان همانی است که بود اما در این سال ها ما دیگر کم کم از دست خودمان هم حوصله مان سر رفته چه رسد به این که بخواهیم یک فیلمساز عاصی را تحویل بگیریم.

- به گزارش ایسنا، سیدعبدالجواد موسوی در روزنامه اعتماد نوشت: الیور استون روزی روزگاری نه چندان دور جزو اسطوره های زندگی ما بود.

فیلمسازی جسور و مستقل که بی پروای نظام حاکم بر ایالات متحده به نقد صریح سیاست های آمریکا می پرداخت و ما خیل ستمدیدگان را در این سوی جهان به شور و شعف وامی داشت.

الیور استون به شهادت آثارش هنوز هم یکی از بهترین های سینمای جهان است.

او کماکان همانی است که بود اما در این سال ها ما دیگر کم کم از دست خودمان هم حوصله مان سر رفته چه رسد به این که بخواهیم یک فیلمساز عاصی را تحویل بگیریم.

این بی حوصلگی فقط نسبت با استون نیست.

چند سال پیش وقتی جمیله بوپاشا به ایران آمد هم جز رییس صداوسیمای وقت و چند مسئول رسمی دیگر کسی برایش مهم نبود که دختر مبارز الجزایری که حالا البته چین و چروک پیری بر صورتش نقش بسته بود، روزی روزگاری محبوب ترین دختر این سرزمین بوده و کتاب خاطراتش تا سال های سال جزو پرفروش ترین کتاب ها.

تازه وضعیت جمیله بوپاشا بهتر از فیلسوف فرانسوی رژی دبره بود که چند سال پیش به همراه هیاتی فرانسوی و در مقام یک خبرنگار به ایران سفر کرد.