هادی غفاری: حکم زندان به کسی ندادم/ معین فر را من نزدم

عمده نقد من به بازرگان این بود که آقای بازرگان سال 57 مثل سال 32 می اندیشید و باور نمی کرد که سال 57 است.

57 را نمی توانست بفهمد.

بازرگان خودش را مصدق می دانست و امام را کاشانی.

تا آخر هم دردش همین بود.

نمی توانست باور کند که نه خودش مصدق است نه امام، کاشانی.

حضورش در دادگاه هویدا و معمای قتل او بعد از سال‎ها هنوز هم پر حرف و حدیث است، اما او همچنان اصرار دارد که بگوید هیچ نقشی در قتل نخست وزیر رژیم پهلوی نداشته و تنها نظاره‎گر یک دادگاه به ریاست قاضی خلخالی بوده است.

جرم من این بود که بغل دست آقای هویدا نشستم و عکس انداختم.

با هادی غفاری در کافه خبر خبرگزاری خبرآنلاین به سال های دور بازگشتیم، به سال های آغازین پیروزی انقلاب و دهه 60، همان روزهایی که او یک انقلابی دوآتشه بود و انکار نمی کند که گاهی هم تندروی کرده است: قطعا ما هم در جاهایی از تاریخ تندروی هایی داشتیم، فریادهای بیخود زدیم، البته آن زمان آن را بیخود نمی دانستیم.

ولی الان می فهمیم.

بحث که به اعدام های دهه 60 می رسد تاکید دارد که هیچ وقت از اعدام های دهه 60 دفاع نکرده و نمی کند و می گوید: یک سخنرانی از من پیدا کنید که من در دفاع از اعدام حرفی گفته باشم.