بهشت طلا، جهنم آهوها

«موته، شاید سرزمین رویاهای سوخته است.

بهشتی برای معادن، فراموش خانه ای برای آدم ها و جهنمی برای آهوها.

» - موته، شاید سرزمین رویاهای سوخته است.

بهشتی برای معادن، فراموش خانه ای برای آدم ها و جهنمی برای آهوها.

به گزارش ایسنا، روزنامه شهروند نوشت: هفت کیلومتری اینجا بهشت است.

ما نتوانستیم برویم آنجا اما آنها که رفتند خوشبخت شدند.

خوشبختی چه مفهوم انتزاعی و عجیبی است؛ آن هم برای مردمان ساکن یک منطقه حفاظت شده؛ پناهگاهی برای آهوان تیزپا.

روی تابلوی کوچکی نوشته شده: موته و تابلوی بزرگ تری در میانه جاده راه بهشت را نشان می دهد: هفت کیلومتر تا معدن طلا .

راه معدن از کنار خانه هایشان می گذرد.

خانه های هفتصد و چند نفری که روستایشان ایستاده در مرکز یکی از مهم ترین مناطق زیست محیطی ایران: پارک ملی موته .

نیازی به دوربین نیست.

با چشمان تیز بین هم می توان آهوهایی را دید که تنها و با هم در زمین های دور و نزدیک پیدا و پنهان می شوند.

منطقه حفاظت شده موته، دشت همواری است با درختان پراکنده و دور افتاده از هم؛ به خواب رفتگان زمستان خشک.

چند کیلومتر دورتر انفجارها کوه را می لرزاند و کارگران معدن، از سنگ های سخت، طلا بیرون می کشند.

10ماه پیش معدن، به یک رکورد طلایی دست یافت: افزایش 49 درصدی تولید طلا آن هم تنها در دو ماهه اول سال و تولید 65 کیلوگرم شمش