شرایط سخت روستاییان «چُل ریز» لرستان

چُل در زبان لری به نوعی از کوه می گویند.

چُل ریز یعنی جایی که کوه ریزش دارد.

زندگی برای اهالی چُل ریز مثل اسم روستایشان است؛ در معرض ریزش مدام.

خانه های گِلی در دامنه کوه علم شده اند؛ جایی که سنگ هایی به قطر چند ده متر تا پشت خانه ها فرود آمده اند و حجم شان بیشتر از خودِ خانه هاست.

آخرین ریزش، پارسال بود.

تکه های جدا شده از کوه، دیوار بعضی خانه ها را خراب کرد و همانجا ایستاد.

مثل هشداری هر روزه که تا درِ خانه ات را باز می کنی، یادت می آورَد که پای کوه در حال ریزش سکونت داری.

قاعده اش این است که باید جانت را برداری و فرار کنی.

خانه ات را جای دیگری بسازی تا هر شب که چشم برهم می گذاری، تنت از خیالِ زمین لرزش، نلرزد.

حتی تصور اینکه سنگ چند تنی روی سرت فرود بیاید، سخت است چه برسد به اینکه تمام زندگی ات را در این شرایط بگذرانی.

برای اهل چل ریز زندگی در همین روستا خلاصه شده است.

روستایی در محدوده دهستان سپیددشت بخش پاپی ؛ از محروم ترین بخش های لرستان.

چرا نمی روند؟ چون نمی توانند.

به گزارش روزنامه ایران، چل ریز در سحرگاه سرد نیمه اول آذر، پس از طی مسیر پر پیچ و خم نمایان می شود.

کنار جاده می توان آثار برف دیشب را دید؛ نرم و سبک.

این تازه اولش است.