شهریار، روشنی بخش شعر ایران زمین

او را «ملک سخن» می نامیدند، شعرهایش به قدری ساده و گیرا بود که مردم کوچه و بازار در کنار فرهیختگان و عارفان همواره شعرهایش را بر زبان داشته و در خلوت خویش می خواندند، - او را ملک سخن می نامیدند، شعرهایش به قدری ساده و گیرا بود که مردم کوچه و بازار در کنار فرهیختگان و عارفان همواره شعرهایش را بر زبان داشته و در خلوت خویش می خواندند، شعرهایش هرگز کهنه نشده و اکنون نیز بعد سال ها تکه هایی از اشعار این شاعر نامی نقل محافل و مجالس می شود.

به گزارش ایسنا، حسین بهجت تبریزی ، متخلص به شهریار، در سال 1285 در تبریز متولد شد، او شاعری بود که نه تنها در سرودن اشعار ترکی بلکه در اشعار فارسی نیز تبحر داشت، عشق و اخلاص در سراسر اشعار و نوشته های این شاعر جاری بوده و کم تر کسی است که شهریار و چند بیتی از اشعار او را در خاطر نداشته باشد.

استاد شهریار، به قدری در شعرهایش به مقام علم و اخلاص رسیده بود که همگان شعرهایش را درک کرده و با روح و جان خویش شعرهایش را زمزمه می کنند، حتی در هنگام سرودن شعر علی ای همای رحمت ، آیت الله مرعشی نجفی از فقهای شیعه در خواب این شعر را شنیده بود، این موضوع خود سندی بر ارزش و جایگاه والای اشعار استاد شهریار است.

آثار بسیاری از استاد شهریار هم در شعر فارسی و هم در شعر ترکی به ودیعه مانده است؛ منظومه ی "حیدربابا یه سل�