اینجا انگی بر پیشانی مان نیست

کارخانه ای که بهبودیافتگان مواد مخدر آن را اداره می کنند - وحید برشکار کارخانه و بچه کیانشهر کرج است.

15 سال مصرف کننده بوده و خرج اعتیادش را از پدر و مادرش می گرفته.

او هم می خواهد از زندگیش برایم بگوید.

بعد از 8 سال خانمم خسته شد و رفت شیراز.

نوید را هم با خودش برد.

خلاصه رفتم کمپ و ترک کردم و اومدم پیش ممدآقا.

خسته شده بودم.

خانواده ام منو در مصاحبه تلویزیونی دیده بودن.

قبلش باورم نداشتن.

بعد از اون مصاحبه زنم زنگ زد و اومد سر خونه و زندگی.

الان همه چی را به دست آوردم.

زمان اعتیاد به زن و بچه ام توجهی نمی کردم ولی حالا بعد از کار می برمشون پارک.

اون موقع همه چی را سیاه می دیدیم الان خوب و بد را فهمیدیم.

بعد از اینکه پاک شدم با داداشم که اعتیاد داشت حرف زدم و اون هم اعتیادش رو کنار گذاشت و همینجا کار می کنه.

زمان رفتن آقا محمد خیاط کارخانه دایی را صدا می زند و برای عروسی پسرش دعوت می کند به ما هم می گوید شما هم دعوتید تشریف بیاورید خوشحال می شویم.

به آشپزخانه می رویم.

درآهنی بزرگی آشپزخانه، سالن بدنسازی و نمازخانه را از کارخانه جدا می کند.

ناهار امروز زرشک پلو با مرغ است.

علی آشپز کارخانه و یک نفر دیگر دور دیگ نشسته اند و برنج و مرغ را در ظرف های یکبار مصرف می ریزند.