یادداشت مهمان/ پرداختی هوشمندانه به آسیبی اجتماعی در نمایش �آنک زمستان می گرید�

فاضل قنادی در نمایش �آنک زمستان می گرید� به آسیبی اجتماعی پرداخته و هوشمندانه هیچ نوع راهکار و نسخه ای نپیچیده و مخاطب را در مسندقضاوت نشانده است.

- پرداختی هوشمندانه به آسیبی اجتماعی در نمایش �آنک زمستان می گرید� فاضل قنادی در نمایش �آنک زمستان می گرید� به آسیبی اجتماعی پرداخته و هوشمندانه هیچ نوع راهکار و نسخه ای نپیچیده و مخاطب را در مسندقضاوت نشانده است.

به گزارش خبرنگار تئاتر فارس، مرتضی ایمانی (مجری و گوینده رادیو و تلویزیون): بهار می میرد، زمستان می گرید/ به نام یگانه خالق فصل های زندگی آنک زمستان می گرید.

و اینک بهار می میرد ؛ تابستان و پاییز هم تلاشی برای مرگ ستاره نمی کنند و ستاره سو سو کنان رو به خاموشی است .

براستی چه کسی تاوان این بی رحمی و بی عدالتی را باید پاسخ بدهد! ؟! - آیا ستاره حق درخشیدن و نور ساطع کردن را نداشت ؟ - آیا با مردن بهار، زندگی باید متوقف بشود و حیات از سایرین سلب شود؟ - آیا ناتوانی ، بی حوصلگی ، کهولت سن و بی کسی پدر بزرگ این فاجعه تلخ را رقم زد؟ - آیا قوزی به روان درمانی احتیاج داشت و جامعه باید مسئولیت اش را بپذیرد؟ - آیا زن همسایه، آیین همسایه داری را به جا نیاورد و در پی نفسانیت خویش بود ؟ - آیا همسر جاهل، هوسران بود و گرمای وجود ستاره برایش کافی نبود ؟ - آیا فاضل قنادی نباید به چنین قصه �