خداحافظی با تابوت های پرنده

ساعت 9 و 17 دقیقه ی صبح 19 مرداد 93، معلمِ خلبان علی ایزدپناهی، باند فرودگاه مهرآباد را به مقصد طبس ترک کرد اما زودتر از آنکه فکر می کرد به مقصد رسید: - دیار باقی.

پروازی که کمتر از نیم ساعت طول کشید و کسی چه می داند در این مدت بر کاپیتانِ کارکشته و 47 سرنشین هواپیما چه گذشت.

   ایسنا، میثم خدمتی- وقتی کاپیتان ایزدپناهی با هشت هزار ساعت پرواز بدون سانحه، متوجه نقص فنی موتور سمت راست هواپیمای ایران 140 شد، چهار دهه تجربه ی خلبانی اش را در چشم بر هم زدنی مرور کرد و دانست که یک راه بیشتر ندارد: جایی را برای سقوط انتخاب کند که کمترین تلفات ممکن را در پی داشته باشد.

خلبان که از قهرمانان روزهای جنگ بود چهار دقیقه بعد از پرواز فهمید یک جای کار می لنگد و درخواست فرود اضطراری کرد.

مسافران 27 دقیقه فرصت داشتند که برای آخرین بار تهران را از پنجره ی آن تابوت پرنده تماشا کنند.

دست آخر خلبان دستور برج مراقبت را اجرا نکرد و مسیر خلاف آن را پیش گرفت، تا بختکِ آنتونوف روی ساختمان های مسکونی ننشیند.

نتیجه: دماغه ی هواپیمای ایرانی – اوکراینی، نزدیک فرودگاه در خیابان شیشه مینا زمین را لمس می کند.

سوخت ذخیره شده در بال های هواپیما مشتعل می شود.

بیش از 100 آتش نشان، نیروهای اورژانس، پلیس و برخی مقامات راهی محل حادثه می شوند.