عرفان و فلسفه تا چه حد در شعر خواجو دیده می شود؟

بیست وچهارمین نشست از مجموعه درس گفتارهایی درباره خواجوی کرمانی به بررسی تلفیق عرفان و فلسفه در شعر خواجو اختصاص داشت که با سخنرانی سیدمحمدعلی گلابزاده، - رییس بنیاد ایران شناسی شعبه کرمان و مدیر مرکز کرمان شناسی در مرکز فرهنگی شهر برگزار شد.

به گزارش ایسنا بر اساس خبر رسیده، سیدمحمدعلی گلابزاده گفت: شعر غنایی خواجو، مانند شعر بیشتر شاعران هم روزگار او، با عبارات و اصطلاحات اهل تصوف و عرفان آمیخته است و بعضی از غزل های او با این زبان صوفیانه، با اشاراتی در نقد شیخ و صوفی، بی ثباتی دنیا و احوال آدمی و دعوت به خوش باشی همراه می شود و مجموعه لازم برای غزل عاشقانه، عارفانه و رندانه را فراهم می سازد؛ غزلی که بهترین صورت خود را در شعر حافظ پیدا کرده است.

اما پرسش اینجا است که عرفان و فلسفه تا چه حد در شعر خواجو دیده می شود؟ کرمان پروردگاه مردان و زنان بزرگ در گذرگاه تاریخ او اظهار کرد: دامان کرمان در گذرگاه زمان همیشه پروردگاه مردان و زنانی بوده است که رایت افتخار و سربلندی را بر بلندای این کهن سرزمین برافراشته اند؛ مردان و زنانی که نام هر کدام شان به تنهایی به عنوان مفخر یک جامعه بسنده می کند.

از قرن سوم هجری ابوعبدالله عیسی ماهانی، بزرگمرد ریاضی جهان را داریم، تا قرن های بعد می رسیم به عماد فقیه کرمانی، اوحدالدین کرمانی، ا