یادداشت/ ضیاءالدین دری مرز بین فیلم خانواده با فیلم زرد

بهترین راه مواجهه با فیلم های زرد، تعیین رده سنی برای تماشای فیلم هاست.

هرچند نباید به این مساله بسنده کرد و باید با طراحی و اعمال علائمی در همه عناصر تبلیغاتی فیلم ها اعم از پوستر، - عکس ها و تیزرها، آثار را به خوبی به مردم معرفی کنیم و بگوییم مثلا این فیلم خانوادگی نیست.

یعنی وقتی مشخص می کنیم این فیلم خانوادگی نیست، مردم علامت آن را بشناسند.

به گزارش گروه دیگر رسانه های خبرگزاری فارس"، سیدضیاءالدین دری، نویسنده و کارگردان طی یادداشتی در روزنامه جام جم نوشت: سینما یک رفراندوم همیشه مفتوح است و برخلاف رفراندوم سیاسی، مردم بابت آن پول می دهند و به سینما می روند.

جمعیتی هم که به دیدن فیلم ها می روند، اکثریت نیستند و حداکثر دو میلیون نفر هستند که فروش فیلم را به 20 میلیارد تومان می رسانند.

بنابراین در جامعه 80 میلیونی ما، وقتی دو میلیون نفر به سینما می روند و در فیلمی شاهد و شنونده صحنه ها و دیالوگ های نامناسبی می شوند، باید دید میزان اعتراض عمومی به این قضیه چقدر است.

این مساله متفاوت با رسالت مطبوعاتی و رسانه ای ما است که درصدد تزکیه این نوع فیلم ها هستیم.

باید ببینیم جامعه به چه سمتی می رود.

ما باوجود دیدگاه ها و سلیقه های مختلف، یک جامعه مذهبی و اخلاقگرا هستیم.