خاطرات پولادکیمیایی از هدیه های تولد زندگی اش

در بازیگری و سینما که قطعا به آن نرسیدم.

این که چه چیز در ذهن من بود و چرا آن اتفاق هنوز برایم نیفتاده، نیاز به توضیح دارد.

به نظرم هر هنرمندی اگر بخواهد باقی بماند، باید از طریق درست دنبال راهی برای ماندگاری باشد.

هنرمند باید کاری کند که احترام او در جامعه حفظ شود.

در این میان هنرمندانی هستند که هیجان زده توسط توده مردم انتخاب می شوند، اما چون بدون پشتوانه اند و حرفی برای گفتن ندارند، بتدریج حذف می شوند.

یک دلیل این حذف این است که خودشان هم نمی توانند دست به نوآوری بزنند.

برخی دنبال این هستند که هر روز به عرف جامعه بی اعتنا باشند و جنجالی در سینما به پا کنند و به اصطلاح روی بورس باشند، این کار شاید در مقطعی جواب بدهد، ولی واقعا در درازمدت نتیجه نمی دهد و درنهایت قضاوت مردم درباره این افراد منفی خواهد بود.

ترجیح من این است که کارم را بتدریج، بی سروصدا و بدون هیاهو انجام دهم.

نمی خواهم برای موفقیت و پیشرفت، موقعیتی را گدایی کنم و بگویم حتما به عنوان یک هنرمند به من احترام بگذارید.

دنبال این هستم که این موضوع برای من به مرور زمان و به شکل درستی اتفاق بیفتد.

البته خدا را شکر احساس می کنم در همه این سال هایی که بازیگری کرده ام، کارنامه ام را خراب نکرده ام.