به خودمان احترام بگذاریم

عصر ایران- شبانگاهان و خانوادگی برای صرف شام به دو سه غذا فروشی مراجعه کردیم.

هدف از رستوران رفتن اما تنها صرف غذا نیست.

تغییر فضا و گپ و گفت در محیط متفاوت هم هست.

با این وصف ایستادن در پیاده رو و در صف انتظار یک پیتزا فروشی – هر قدر هم مشهور- هیچ یک از این اهداف را تأمین نمی کند جز شکمی سیر کردن.

یادمان باشد به خودمان باید احترام بگذاریم.

این که سفارش غذا بگیرند، با احترام برخورد کنند بهتر است یا چشم مشتری و پرسنل در پی اتمام غذای ما باشد.

یادمان باشد پیتزا یا هر غذای سریع و غیر سریع دیگر بهانه است و باید به خودمان احترام بگذاریم.

وقتی داریم بابت خدماتی که می دهند پول بدهیم چرا باید سرپا در خیابان منتظر بایستیم تا نوبت مان بشود؟اگر قرار است در پیاده رو باشیم چرا میز و صندلی نگذارند و تصویر شهر را مهربانانه تر نکنیم؟ شهرداری اجازه نمی دهد؟ اگر اجازه نمی دهد نیم ساعت در خیابان در صف بایستیم تا نوبت پیتزای ما برسد؟! جای دیگری نیست تا نشسته و در آرامش غذا بخوریم با نوای موسیقی ولو کمی دورتر؟!