راه پیرمرد قجری عاقبت نداشت

محمد صالح سلطانی فعال دانشجویی در یادداشتی به مناسبت سالروز ارتحال دکتر مصدق، به بررسی زندگانی نخست وزیر دوران پهلوی پرداخته است.

- گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-یادداشت دانشجویی، مصدق چوب خورد.

این را همه می گویند.

چه جدی ترین حامیان و چه بزرگترین منتقدانش.

پیرمرد ِ قجری، چوب اعتماد به آمریکا را خورد.

چوب اشتباه بزرگی که کرد و تاوان بزرگی که ملت داد.

او، از بد به بدتر پناه برد.

از روباه به گرگ، از سیاه به سیاه.

و نتیجه؟ از دست رفتن فرصتی تاریخی برای نجات کشور، و ورود ایران به دالان تاریک 25 سال دیکتاتوری پهلوی.

مصدق می توانست قهرمان ملی باشد.

می توانست در ذهن مردم ایران جاودانه بماند.

اگر دکتر حسین فاطمی های بیشتری کنار خود داشت، اگر راهش را از راه آیت الله کاشانی جدا نمی کرد.

اگر دستش را از دست آن سید ِ دوست داشتنی جدا نمی کردند.

اگر مغرور نمی شد، اگر خود را یگانه ناجی ایران نمی دید، اگر می پذیرفت علیه سلطنت ِ ظالم قیام کند.

اگر، اگر.

تاریخ اما میزبان اگرها نیست، پذیرای شایدها نیست.

تاریخ را واقعیت ها می سازند.

واقعیت هایی که گاهی تلخ می شوند.

به تلخیِ رنج و سختی ِ یک ملت در 25 سال سیاه.

به تلخی ِ انزوای مصدق السلطنه در باغ احمد آباد.