فتوای 5 مرجع تقلید درباره دروغ گفتن و بهتان زدن

الف.

خبر دادن از چیزی که گوینده می داند واقعیت ندارد دروغ است، در مورد آثار آن هم روایات معتبر متعددی داریم که مجال پرداختن به آنها وجود ندارد.

ب.

هر چند در برخی روایات معتبر، مباهته - که شاید منظور از آن همان بهتان زدن باشد - به عنوان راهی برای مقابله با اهل بدعت مطرح شده اما در شرایط کنونی که نسبت های خلاف واقع به افراد به آسانی راستی آزمایی می شود این روش ها برای منزوی کردن افراد بدعت گذار در دین اثر خود را از دست داده است این کار صحیح نیست بلکه در اغلب موارد نتیجه معکوس نیز دارد.

پس باید با استدلال و برهان به مقابله با اصحاب بدع برخاست.

مراد از اهل بدعت در آن افرادی اند که عقیده یا عملی را بدون استناد به منابع پذیرفته شده در استنباط احکام، به دین نسبت می دهند.

ج.

تقیه عبارت است از ابزار همسویی با مخالفان در گفتار یا رفتار مخالف حق به منظور تحفظ از زیان دینی و دنیایی و روایات متعدد بر جواز آن دلالت می کند.

د.

نسبت به احکام لازم است اگر موجب سلب حقوق از کسی شده باشد هم اعلان لازم است لزومی ندارد در غیر اینصورت لازم نیست مگر عدم اعلان حق، مفسده داشته باشد یا مزاحم با واجب اهمی باشد.

ه.

آنچه امروز به عنوان دروغ مصلحتی شناخته می شود جایز نیست.