زبان ملّی و برنامه آموزش زبان های محلی

سرانجام، در پی رایزنی هایی که درباره آن چیز چندانی نمی دانیم، در هفته های اخیر، وزارت علوم و فناوری برنامه آموزش زبان ترکی آذری را به دانشگاه های سه استانی که ساکنان آن ها به این زبان تکم می کنند، اعلام کرد.

این برنامه، تا جایی که من می توانم بفهمم، از دیدگاه زبان ملّی و فرهنگ ایرانی، به شرحی که خواهم گفت، کمابیش با فاجعه پهلو می زند.

به لحاظ نظری، وزارت علوم باید متولی حفظ و ترویج زبان و فرهنگ کشوری باشد که آن وزارت خانه بخشی از حکومت آن است.

در این دهه اخیر که شعار بومی سازی علم در این سرزمین خواب از چشم دانشمندانی که بسیاری از آنان حتیٰ زبان ملّی را درست نمی توانند بنویسند ربوده است، من، به عنوان یکی علاقه مندان به این بحث، پیوسته، چشم به این قطار، که سیاست می برد و چه خالی می رفت ، دوخته بودم که راهی کدام ترکستانی است و اینک با شگفتی بسیار می شنوم که برابر اطلاعی رسانی وزارت علوم گویا قطار به ایستگاه دده قورقود در قزاقستان رسیده است! من، با دنبال کردن بحث های درباره بومی سازی ، و البته بحث های حاشیه ای آن بحث یکسره بی معنا که به امری حیثیتی تبدیل شده، فکر کرده بودم که آن چه در این بحث کم داریم مقاله– و– انشاء نویس درباره بومی سازی نیست، بلکه قطب نمایی است تا متولیان بومی سازی ، از همان آغاز، برای اتلاف منابع و امکانات