آقای خاص؛ صدای طبقه حساس

دو یادداشت قبلی درباره فیلم «فروشنده» یکی از منظر مضمون بخشش و وسوسه بود و دومی با تاکید بر روایت.

یادداشت حاضر اما از منظر اجتماعی است و وقتی فروشنده هم چنان می فروشد سه فقره زیاد نیست.

- دو یادداشت قبلی درباره فیلم فروشنده یکی از منظر مضمون بخشش و وسوسه بود و دومی با تاکید بر روایت.

یادداشت حاضر اما از منظر اجتماعی است و وقتی فروشنده هم چنان می فروشد سه فقره زیاد نیست.

عصر ایران؛ مرجان کُرد- اگر قائل باشیم که دوربین هر سینماگری در جستجوی مضمون و دغدغه همیشگی ذهنی اش روشن می شود بر این اساس می شود سینماگران مستقل ایرانی را یک به یک از صف حاضری بیرون کشید.

به عنوان مثال عباس کیارستمی سینماگر فقید را با طبیعت، سادگی و کودکی می توان تعریف کرد.

کیارستمی ساده می دید و از پیچیدگی ها و لفافه های مرسوم فیلم سازی برحذر بود.

مثل ناظری بی طرف که زندگی را تایید می کرد و می ستود و در دل فاجعه ای مثل زلزله رودبار حتی.

او علاقه ای به برداشت دوباره سکانس ها و روایت قصه هم نداشت و هر چیزی پیش پای لنز دوربین اش تنها یک بار اتفاق می افتاد.

بهرام بیضایی اما دغدغه های باستانی، نمادین و اسطوره ای دارد.

هر چه حضور زن در سینمایی که کیارستمی روایت می کند محوتر است در سینمای بیضایی کانون توجه قرار می گیرد.