یادداشت حمیدرضا صدر در سوگ محمدعلی کلی

کمی پیشتر کنار مارتین لوترکینگ ایستاده و به روسای جمهور آمریکا دهن کجی کرده است.

پررویی کرده.

پرگویی.

با ترمز بریده رجزخوانی کرده.

به دولتمردان گردن کلفت آمریکایی گفته "بروید پی کارتان".

گفته "حاضر نیستم ده هزار مایل سفر کنم و به ویتنام بروم تا به برده فروشان سپیدپوست کمک کنم.

" گفته "حاضر نیستم ویت کنگ ها را بکشم.

اونا هرگز منو کاکا سیاه صدا نکرده اند.

" او حاضر نشده راهی ویتنام شود و وین کنگ ها را بکشد.

او حاضر نشده جامه سربازی برتن کند و مسلسل در دست بگیرد.

به همین دلیل عنوان قهرمانی مشتزنی جهان را از او گرفته بودند.

یکی دو سال محرومیت را سپری کرده و حالا دوباره به میدان بازگشته است.

بازگشته تا عنوانش را از جو فریزر پس بگیرد.

یک سیاه دیگر با لقب "اسموکینگ جو" که از فیلادلفیا آمده و مثل محمد علی پرحرف نیست.

مثل او خوش سیما نیست.

مثل او دماغ کوچکی ندارد.

مثل او مخالف جنگ نیست.

ما همه طرفدار محمد علی هستیم.

ما می خواهیم محمد علی، فریزر را در رینگ خرد کند.

له.

می گویند این نبرد، بزرگترین و پرتب و تاب ترین رویارویی قرن است.

آمریکایی ها استاد استفاده از پسوند "ترین" هستند و از محمد علی با آب و تاب حرف می زنند.

القاب "خوش تیپ ترین مشتزن"، "مشت زن مهار ناپذیر"، "سلطان رینگ" و "کوه خشم" به هیجان تان آورده اس�