دلنوشته کیمیایی برای اصغر فرهادی

زندگی در فیلم اصغر فرهادی به وقت فیلمبرداری، به وقت حرکت کردن آدم ها و حرف زدنشان شروع می شود.

اول زندگی می آید بعد فیلمبرداری شروع می شود.

به گزارش ایسنا، این کارگردان سینما در یادداشتی درباره اصغر فرهادی به مناسبت موفقیت اخیرش در جشنواره فیلم کن نوشت: اصغر فرهادی را دوست دارم.

هم خودم شما را دوست دارم هم باید شما را دوست بداریم.

سهم دوست داشتن من از تو تعریف انسان است.

تعریف انسان در زندگی اندک و دانستن اش حوصله های فلسفی می خواهد.

در ادبیات که (شغلش) تعریف انسان است باید بگردی تا انسانی را پیدا کنی.

در سینما که از انسان جسدش را می بینی روحش که سال هاست مرده فقط حرف می زند و نیمی از کارهای جسمانی انسان را انجام می دهد، غذا خوردن، کشتن و نیمی از منظره تولید مثل (بعضی از اوقات تمام منظره) و جنگیدن در پیاده رو و موجودات آسمانی که تمام موجودات کرات آسمانی در هر شکل عجیب و غریبی که از روی حشرات ریز کپی برداری شده اند انگلیسی با لهجه آمریکایی حرف می زنند.

در نامه ای که از پرویز دوایی عزیزم دارم مثل همیشه انگار صدای ساز همدیگر را خوب می شنویم، می نویسد:آدمی مثل تو که اصولا یک قلقلک اولیه اونو هل داده توی کار پر زجر فیلمسازی گمون نکنم هیچ وقت بخواهد یا بتواند که از رکورد خودش راضی باشه وگرنه که خب دیگه نمی ساختی، اینکه می سازی