سینمای کودک در ایران؛ناخوش احوالی با پیشینه ای طلایی

دلیل ضعف شخصیت پردازی و نبود فیلمنامه های جذاب و قوی است که حضور مستقل کودکان و نوجوانان در سالن های سینما کم رنگ شده است و آن ها نیز مجبورند تا مخاطب فیلم های بزرگسالان باشند.

- سینمای ایران سال 95 را با اکران رویایی نوروز آغاز کرد.

وضعیت فروش فیلم ها در دو ماه گذشته را هم می توانت هم نشان دهنده اقبال مردم به سینما و احتمالا پویایی هرچه بیشتر این صنعت دانست.

یک از نکاتی که با مرور فیلم های اکران شده در دو ماه اخیر و ماه های پیش از آن به چشم می آید، فقدان ژانر کودک در تولیدات سینمایی است.

اگر تجربه موفق شهر موش ها در سال 93 و انیمیشن شاهزاده روم که سال گذشته اکران موفقی را پشت سر گذاشت را نادیده بگیریم، فیلم دیگری که در این گونه سینمایی اکرانی مناسب داشته باشد را نخواهیم دید.

کودکی با عمر سی ساله بعد از انقلاب در زمینه تولید آثار مفرح، شاد و سالم برای کودکان فیلم های برجسته ای ساخته شد و بخشی از سینمای فرهنگی کودک را دستمایه موضوعات خود قرار داد که هر دو این جریان ها برای سینمای ما برکت داشتند.

اما به مرور به دلیل مشکلات اکران ومسایل اقتصادی حضور بخش خصوصی در سینمای کودک کم رنگ شد و دولت وظیفه حمایت و سرمایه گزاری دراین حوزه را به عهده گرفت و برخی از کوتاهی ها باعث مهجور ماندن این گونه سینمایی شد.