روایتی از دیدار با استادی بزرگ

سه شنبه 18 اسفندماه به عیادت آقای دکتر میرشمس الدین ادیب سلطانی پزشک دانشمند و مترجم صاحبنظر و دقیق آثار بزرگ فلسفی رفتم و از بنیاد ملی نخبگان حضرات آقایان دکتر الستی و دکتر موسوی کوهپر و بعضی دیگر از همکارانشان آمده بودند و لوحی که در آن از مقام دانش و فضیلت آقای دکتر ادیب سلطانی ستایش شده بود با خود داشتند.

همکار و دوست گرامی آقای دکتر مصلح نیز که هر جا باشند وجودشان منشأ خیر است، حضور داشتند.

با اینکه نگران حال دکتر ادیب سلطانی بودم، از اینکه فرصت دیدارشان پیش آمده بود، خوشحال بودم.

وقتی وارد اتاق بیمارستان شدم خوشحالیم بیشتر شد که دیدم ایشان لبخند بر لب دارند و این نشانه بازگشت سلامت بود.

من و آقای دکتر ادیب سلطانی گرچه با یکدیگر چندان حشر و نشر نداشته ایم پیوند دل و جانمان از چهل سال پیش همواره محکم و استوار بوده است.

به این جهت می دانستم که دکتر ادیب سلطانی هم اگر حال مساعدی داشته باشد -که خدا را شکر داشت- از این دیدار خوشحال می شود و ظاهراً چنین شد.

من می خواستم از بنیاد ملی نخبگان تشکر کنم که دو تن از معاونان و چندین تن از همکارانشان را فرستاده بود تا به کسی که در همه عمر با دانش و آزادگی به سر برده است ادای احترام کند؛ ولی آقای ادیب سلطانی با ادبی که دارد جایی برای سپاسگزاری من باقی نگذاشت.