وقتی جعبه ها راوی سرنوشت انسان می شوند

مجتبی تاجیک در تازه ترین نمایشگاهش با عنوان «ممهور» روایتی تازه از جعبه ها و چمدان ها ارائه کرده است.

- مجتبی تاجیک در تازه ترین نمایشگاهش با عنوان ممهور روایتی تازه از جعبه ها و چمدان ها ارائه کرده است.

به گزارش ایسنا، در این نمایشگاه 12 تابلوی بزرگ که در میان آن ها هشت اثر با تکنیک اکریلیک روی تخته اجرا شده اند، به نمایش گذاشته شده است.

نقاشی هایی متفاوت از انواع جعبه، چمدان و کمدهای قفل دار قدیمی همچنان دغدغه تاجیک است که در ورای آن، مخاطب را به تحلیلی جامعه شناختی از روزگار خود سوق می دهد.

کنش نقاشانه تاجیک و زاویه نگاه خاص او توانسته هویتی نوین و به طبع بار معنایی تازه ای به این اشیای بی جان ببخشد، چنان که به نظر می رسد برخی از آن ها انگار چشم دارند و به آدمی خیره شده اند و آن دیگری دسته ای دارد که زبان به نظر می آید و برای صاحبان دیروز، حرف ها برای گفتن دارد، حرف هایی درباره روزگارانی که رفته و سنت ها و المان هایی که حالا دیگر دیروزی و کهنه محسوب می شوند، اما نمی توان کتمان شان کرد، زیرا بخش انکارناپذیر یک تاریخ اند.

نوع چینش این محفظه ها و بخصوص رنگ های مدرنیستی آن ها که از قدمت و تاریخ کاربری شان روایت می کند، نقشی تعیین کننده در خلق معنای تازه برای این اشیا دارد، اما به حتم پیش از آن، گستره مفهومی این آثار ریشه در تامل �