یادداشت/ حسین قدیانی صبح سپید مجعد

آن روزها که شاعر انقلاب در مدح انقلاب شعر می گفت، هنوز صدای انقلاب به ساختمان وزارت ارشاد نرسیده بود، به حمید سبزواری، خون شهدای میدان ژاله، - " حسین قدیانی در روزنامه وطن امروز نوشت: گمانم تا به حال، وزارت ارشاد مجسمه های در خور شأن و مقام استاد ساخته بود، اگر که حمید سبزواری همان اول انقلاب، فلنگ را می بست و بیرون از گود موشک باران تهران، قهوه خانه ای کنار قبرستان پرلاشز را پاتوق خود می کرد و به جای شهدای وطن، در مدح هیچ دری وری می گفت! و این است قصه مظلومیت شاعر انقلاب که هرگز اجازه نداد انقلاب اسلامی در خط مقدم شعر تنها بماند.

اگر دولت یعنی همین دولت که عدل، در روز شهادت مصطفی احمدی روشن و در اوج خوش سلیقگی مقدمات سیمان ریختن در قلب رآکتور اراک را فراهم می کند، دم حضرت استاد گرم که شاعر دولتی نیست! شاعران دولتی سبیل خود را با پول بیت المال چرب می کنند تا سال 88 یارای شان باشد علیه 40 میلیون رای ملت، پاچه خواری عالیجناب را بکنند! با شعر و سه نقطه چین اما قواعد ریاضی بهم نمی خورد! و 24 از 13 کوچک تر نمی شود! حمید سبزواری در جبهه مردم است، نه جبهه سیاست! حمید سبزواری در جبهه انقلاب است نه جبهه ضدانقلاب! شعرای جبهه ضدانقلاب هم از توبره ارشاد می خورند، هم از آخور صدای آمریکا! دولتی های دوقبضه! یک شاعر، یک اهل قل�