گزارش فارس از جشن یلدا در خانه سالمندان غروب تنهایی سالمندان در شب طلوع مهربانی یلدا / چشم های مادران انتظار فرزندان را می کشند/اینجا دل ها به خدا نزدیکتر است

اینجا ستارگان بسیار پرنورتر از ستارگانی که ما سال هاست در آسمان رصد کرده ایم می درخشند، اینجا به آسمان نزدیک تر است اینجا به خدا هم نزدیک تر است.

- *پدرانی که دستشان بوی نان می دهد پس از چند ساعتی از آنها جدا می شویم و این بار به یک مرکز دیگر و سراغ پدرانی مهربان می رویم که اسطوره صبر و تحمل و قهرمان کودکی ها بوند و امروز از تلخی روزگار رنجیده خاطر شده اند، پدرانی که دستانشان بوی نان می دهد، پدرانی که تنها حس وجودیشان تکیه گاهی عظیم همچون کوه است، چه بسا وقتی رخت از این دنیا می بندند آن زمان می توان فهمید که چه اتفاقی افتاده و آن کوه صبر و تحمل دیگر نیست! کنار پدر پیری که بینایی خود را به مرور از دست داده و به دلیل ابتلا به بیماری دیابت پایش را بریده اند می رویم، بر روی تخت خود نشسته و به آرامی ذکر می گوید،.

دختر خردسالی که همراه گروه نوع دوستی تبسم، آمده شاخه گلی را به او می دهد و او هر چند توانایی دیدن گل را ندارد اما آن را لمس و بویش را استشمام می کند و در ادامه می گوید: دخترم من که لیاقت گرفتن گل را ندارم که! اما گذشته از تواضع این پدر عزیز باید گفت تک تک پدران ما همه شایسته گرفتن نشان مدال افتخار هستند البته هر چند که در مقابل زحمات آنها بسیار کم است، چرا که با صبر و تحمل و استوار ماندن همچون کوه در مقابل سختی ها و به سرا�