�خطرات و خاطرات�؛ بخش پنجاه و هفتم آنچه در میدان �رابعه العدویه� قاهره رخ داد/ علامت رابعه در تهران و برداشت اشتباه شیخ الازهر

در روز حمله ارتش به تظاهرکنندگان میدان رابعه قاهره، تعداد زیادی از مجروحین را در این میدان پناه داده بودند که در حمله نهایی ارتش، این منطقه به آتش کشیده شد و بسیاری از این مجروحان در میان شعله های آتش ذغال شدند.

- " اقدام به انتشار خاطرات وی کرده که پنجاه و هفتمین بخش آن از نظر خوانندگان می گذرد.

*** بعد از اقدام ارتش در برکناری مرسی از ریاست جمهوری در نهم تیر 1392، تعداد زیادی از مردم مصر در دو نقطه از قاهره برای طرفداری از وی گرد آمدند.

عده ای در میدان النهضه و عده ای دیگر در میدان رابعه العدویه که مسجدی به همین نام در کنار آن است، جمع شده و به اصطلاح تحصن کرده بودند.

رابعه در فارسی به معنای چهارم است، اما رابعه العدویه زنی از اهالی بصره و عارف و صوفی است که بین سال های 110 تا 180 هجری قمری زندگی می کرد.

تجمع میدان مسجد رابعه، نسبت به تجمع میدان النهضه شاهد تعداد بسیار بیشتری از مردم بود.

انعکاس رسانه ای آن هم بیشتر بود.

تجمع آنان که شبانه روزی بود، از نهم تیر تا 23 مرداد یعنی 45 روز طول کشید.

این مدت با ماه مبارک رمضان همزمان بود.

این دو تجمع با برخورد شدید نیروهای پلیس و ارتش و کشتار نزدیک به 2 هزار نفر از آنان در سحرگاه 23 مرداد و چند روز بعد از عید فطر پایان یافت.