یادداشت میهمان تئاتر نزدیک است...

روزی را در نظر بگیرید که تماشاخانه و تئاتری میزبان رییس دولت باشد! چقدر نام تئاتر، آن روز و روزهای بعد زمزمه می شود را شما محاسبه کنید.

- "،تئاتر، شروع اندیشیدن است و این اندیشه درست از لحظه­ای که تئاتر به پایان می­رسد، شتاب پیدا می­کند.

تاثیر و توانش این لحظه، هم چون تیر پرتابی کمان آرش، تعیین کننده­ است.

تئاتری جهان­گیرتر است که توانسته باشد تیر تاثیرگذاری خود را به دورترها و دورترک­ها پرتاب کرده باشد.

تئاتر امروز، در پی آن است که نه یک محصول لوکس که فرآیندی برخاسته از طبقات اجتماع باشد.

از این روی باید بتواند با رصد کردن حفره­های نادلبخواه فرهنگی و طرح نبایدهای و اصرار بر بایدها، درمان­گر جامعه­ی خویش باشد.

مخاطب امروز تئاتر، تنها به تماشای یک تئاتر وقت نمی­گذارد که به حقیقت او، به تئاتر می­آید تا جامعه­ی زردگونه و آفت دیده­ی خود را که تئاتر درمان­گر برای آن پیشنهادی علاج­بخش خواهد داشت، به تماشا بنشیند.

تئاتر، توصیه­ جدی روزگار ماست و از این روست که باید فروتنانه به این توصیه دل بسپریم و البته هر چقدر مخاطب این توصیه، داناتر و بخردتر باشد، به اصالت و رهیافت­های کنشگرانه­ آن بیشتر موقوف خواهد بود.