ناگفته های رضا داودنژاد از کار با پدر فیلمسازش؛ دستمزدم برای بازی در فیلم �بی پناه� هر روز یک اسباب بازی بود/ماجرای دعوای خاله های داودنژاد در �کلاس هنرپیشگی�

رضا داودنژاد در خصوص تجربه همکاری با پدرش گفت:دستمزدم برای بازی در فیلم �بی پناه� هر روز یک اسباب بازی بود.

آن موقع بابا دیالوگ می گفت و من چون حفظ کردنم خوب بود، - "، در ادامه برنامه مروری بر سینمای دهه 60 ایران، نشست نقد و بررسی فیلم بی پناه یکشنبه 21 تیرماه با حضور رضا داودنژاد، بازیگر این فیلم برگزار شد.

در این نشست که با اجرای امیر پوریا، منتقد و مدرس سینما در سالن 2 پردیس سینمایی چارسو برگزار شد، رضا داودنژاد درباره بازی در فیلم بی پناه در سن پنج سالگی گفت: سال های اوج جنگ و بمباران شهرها توسط عراق بود و ما شمال زندگی می کردیم.

یک شب زیر کرسی بودیم که پدرم گفت می توانی گریه کنی؟ گفتم چرا؟ گفت به خاطر بابا.

من گریه کردم و با همان گریه بازیگر شدم.

یک وقت دیدم بندرانزلی هستم و دارم فیلم بازی می کنم.

آن بازی کردن در سینما در پنج سالگی همان و این همه ماجرا در زندگی همان.

مواقعی که فیلم های پدرم نمی فروشد، سال به سال فیلم می سازد وی افزود: دستمزدم برای بازی در فیلم بی پناه هر روز یک اسباب بازی بود.

آن موقع بابا دیالوگ می گفت و من چون حفظ کردنم خوب بود، دیالوگ ها را بدون اشتباه جلوی دوربین می گفتم.

گریه کردنم هم خوب بود.

یادم هست خانم فرجامی و آقای اکبری برایشان عجیب بود که من اینقدر راحت گریه می کنم.