لباس هایی برای ارواح

لباس های ظریف تدفین از جنس یشم فقط یک شایعه بودند تا زمانی که یک مقبره باستانی در چین کشف شد.

- این گروه، کاوش خود را در تابستان همان سال به پایان رساند و مقبره های مانچنگ به سرعت به نماد دستاوردهای برجسته تمدن چینی در دوران سلسله هان بدل شدند.

رژیم مائو نیز از این کشف برای ستایش باستان شناسی چینی در دوران انقلاب فرهنگی بهره گیری کرد.

هر دو مقبره، ساختاری مشابه داشتند؛ ورودی آن ها یک تونل باریک بود که به تالار ورودی بزرگی منتهی می شد، تالاری با ساختار چوبی و سقف سفالی.

این تالار به دو بخش تقسیم شده بود؛ اتاق شمالی حاوی ذخایر غذایی بود که در ظروف سفالی نگهداری می شدند که تدارکاتی برای خدمت به مردگان در جهان پس از مرگ بود.

اتاق جنوبی محل اصطبل بود، جایی که باستان شناسان، ارابه ها و اسکلت اسب ها را کشف کردند؛ نشان نهایی قدرت اشراف.

فضای مرکزی، یک تالار تشریفاتی را شکل می داد، که آن نیز با سقفی سفالی و سازه ای چوبی پشتیبانی می شد.

در مرکز، دو سایه بان قرار داشت که با اشیای فراوانی احاطه شده بودند که به صورت ردیفی چیده شده بودند، پیکره های سرامیکی نماینده خدمتکاران، ظروف برنزی، چراغ ها و سلاح های آیینی.

در انتهای این تالار، دری سنگی قرار داشت که به اتاق تدفینی اصلی راه پیدا می کرد.