چگونه دولت ها دوام می آورند؟/ دیکتاتوری های مدرن یا دیکتاتورهای اسپینی

در این کتاب می خوانیم چگونه نسل جدید دیکتاتورها با لبخندهای دیپلماتیک و انتخابات های مهندسی شده، چهره ای فریبنده از خود و حکومت شان به نمایش می گذارند.

-    پیشگام دیکتاتوری اسپینی، لی کوان یو در سنگاپور بود.

او با حداقل سرکوبِ آشکار، سلطه ای کامل بر جامعه و سیاست کشور برقرار کرد.

در ظاهر، انتخابات برگزار می شد و مطبوعات وجود داشتند، اما در عمل، کنترل سخت گیرانه ای بر رسانه ها و مخالفان اعمال می شد.

    این مدل، الهام بخش دیگر دیکتاتورهای معاصر شد: پوتین در روسیه، اردوغان در ترکیه، چاوز در ونزوئلا، اوربان در مجارستان، نظربایف در قزاقستان، و دیگران.

آنها با حفظ ظواهر دموکراتیک (انتخابات، رسانه ها، تعاملات بین المللی) و با استفاده از تبلیغات گسترده، تغییر در افکار عمومی و القای مشروعیت به حکومت خود، از سرکوب خشن فاصله گرفتند و به جای سرکوب، افکار عمومی را به نفع خود شکل دادند.

    دیکتاتورهای اسپینی به مردم القا می کنند که نظم موجود بهترین گزینه است و هرگونه تغییر، به هرج ومرج و ناامنی منجر خواهد شد.

فریب و مدیریت افکار به جای ترس و سرکوب آشکار، ابزار اصلی بقای این حکومت هاست.

برای نمونه، پوتین در روسیه، بدون خشونت گسترده، رسانه ها را مدیریت می کند و انتخابات برگزار می کند، اما عملاً مخالفان را از صحنه خارج می سازد.