ناصر حجازی؛ مردی که هنوز در سکوهای استقلال نفس می کشد

حجازی رفت، اما حقیقتاً نرفته است.

او مانده؛ در قاب عکس ها، در صحنه های خاک خورده بازی ها، در سکوهایی که هنوز به احترامش بلند می شوند.

و در قلب مردمی که هنوز، - حجازی رفت، اما حقیقتاً نرفته است.

او مانده؛ در قاب عکس ها، در صحنه های خاک خورده بازی ها، در سکوهایی که هنوز به احترامش بلند می شوند.

و در قلب مردمی که هنوز، با شنیدن نامش لبخند می زنند و چشم هایشان خیس می شود.

عصرایران؛ علی خیرآبادی - استقلال 14 سال است که یتیم شده است.

باورش سخت است اما ناصر حجازی سال هاست که دیگر در میان ما حضور ندارد و استقلال را تنها گذاشته است.

بزرگ ترین دروازه بان تاریخ فوتبال ایران 2 خرداد سال 1390 برای همیشه از میان ما رفت.

حجازی اهل دروغ و ریا نبود؛ خودش را زندگی می کرد و عاشقانه در پستی بلندی های زندگی پای اصول خود ماند و مرد با شرافت فوتبال ایران شد یا بهتر بگوییم نماد شرافت در ایران.

زمانی که در بنگلادش بازی می کرد می گویند هرگز بیرون از خانه چیزی را نخورد مبادا که کودکان و مردم فقیر بنگلادش حسرت بخورند.

بزرگ بود آنقدر بزرگ که احترام به او در فوتبال ایران آبی و قرمز و این شهر و آن شهر ندارد.

در زمین فوتبال هم بی نظیر بود شاید اگر بدشانسی او نبود به اولین ایرانی تبدیل میشد که با منچستریونایتد قرارداد امضا کرده است.