ائل گلی، بهشتی زمینی در آغوش تبریز

صبح است و خورشید، نرم و آرام، پرتوهای طلایی اش بر پهنهٔ ائل گلی می پاشد.

هوا خنک و مطبوع است و در حالی که عطر گل های یاس و اقاقیا، مست کننده و روح نواز، - ایسنا/آذربایجان شرقی صبح است و خورشید، نرم و آرام، پرتوهای طلایی اش بر پهنهٔ ائل گلی می پاشد.

هوا خنک و مطبوع است و در حالی که عطر گل های یاس و اقاقیا، مست کننده و روح نواز، در فضا پیچیده به این بهشت زمینی، با قلبی آکنده از اشتیاق و چشمانی تشنهٔ زیبایی قدم می گذارم.

استخر بزرگ، همچون آینه ای شفاف، آسمان آبی و ابرها پنبه ای را در خود منعکس می کند.

سطح آب، آرام و بی تلاطم، تصویری بی نقص از سکون و آرامش را به نمایش می گذارد.

فواره ها، همچون رقاصانی ماهر، با آهنگ باد به رقص درمی آیند و قطرات آب در نور خورشید، همچون الماس می درخشند.

صدای دلنشین آب، موسیقی متن این تابلوی زنده است.

درختان، سر به فلک کشیده و استوار، همچون نگهبانان این باغ، سر به آسمان ساییده اند.

برگ های سبزشان در نسیم صبحگاهی، زمزمه ای آرام را سر می دهند.

سایه های خنک و دلپذیر درختان، پناهگاهی امن برای فرار از گرمای تابستان است.

قدم می زنم بر سنگفرش های قدیمی که گویی خاطرات نسل ها را در خود جای داده اند.

صدای قدم هایم، با صدای پرندگان همنوا می شود و سمفونی دلنشینی را خلق می کند.