گرو؛ آخرین روستای مرزی، میراثی گمشده در دل کوه ها

روستای گرو؛ روستایی مرزی، آرام، و فراموش شده که با قدمتی کهن، طبیعتی بکر و فرهنگی اصیل، همچون نگینی خاموش در میان چین خوردگی های کوه های خراسان رضوی می درخشد.

- به گزارش تابناک، در دورترین نقطه شمال شرقی نقشه ایران، آنجاکه مرزهای کشور به ترکمنستان می رسند و جغرافیا چهره ای صخره ای و کوهستانی به خود می گیرد، روستایی پنهان در دل زمان جا خوش کرده است: روستای گرو؛ روستایی مرزی، آرام، و فراموش شده که با قدمتی کهن، طبیعتی بکر و فرهنگی اصیل، همچون نگینی خاموش در میان چین خوردگی های کوه های خراسان رضوی می درخشد.

  آغوش کوه برای آخرین ساکنان مرز گرو در 11 کیلومتری شهر تاریخی کلات نادری قرار دارد؛ شهری که با کاخ خورشید و بند نادری، میراثی گرانبها از دوران نادرشاه افشار را در دل خود جای داده است.

این روستای مرزی با ارتفاعی حدود 1300 متر از سطح دریا، در اقلیمی گرم و خشک قرار دارد.

با این حال، بهارهای گرو سبز و باطراوت اند؛ گویی طبیعت سالی یک بار برای این خاک مرزی جشنی باشکوه می گیرد.

  تابستان ها در گرو خنک تر از آن است که کولری به صدا درآید، و زمستان ها با سرمای کوهستانی، چهره ای دیگر از سختی زندگی مرزی را نشان می دهد.

این منطقه، قشلاق دامداران است؛ جایی که زندگی هنوز به ریتم طبیعت وفادار مانده است.