شاهنامه فردوسی برداشت انسان موحد از خداوند را ارائه کرده است

فردوسی، با هنرمندی تمام، توانسته است بین فرهنگ ایران باستان و آموزه های اسلام، پیوندی عمیق و استوار برقرار کند و اثری جاودانه خلق کند.

- فردوسی، با هنرمندی تمام، توانسته است بین فرهنگ ایران باستان و آموزه های اسلام، پیوندی عمیق و استوار برقرار کند و اثری جاودانه خلق کند.

خبرگزاری مهر -گروه دین و اندیشه: امروز 25 اردیبهشت، روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی است.

فردوسی شاعر بزرگ ملی و بزرگ ترین حماسه سرای ایرانی است.

شاهنامه بزرگترین اثر حماسی ایران و یکی از مهم ترین آثار ادبیات ایران و جهان، سروده او است.

حکیم ابوالقاسم فردوسی بر مباحث کلامی دینی تسلط دارد.

یکی از نشانه های بلندنظری مذهبی وی این است که می گوید: مردمان به اندیشه های کوتاه بی بنیاد خود مغرور می شوند و غالباً حق را که در همه جا جلوه گر است، تنها از دریچه پندار خام خویش می نگرند، اما او حقیقت ادیان را مانند ذات الهی، یکی می داند و از تفرقه های بی مایه مردم به تأثر و افسوس یاد می کند.

شاهنامه فردوسی، حماسه ای سترگ و آیینه ی تمام نمای فرهنگ و تاریخ ایران باستان است.

با این حال، بررسی دقیق این اثر نشان می دهد که فردوسی، با وجود دلبستگی عمیق به ایران پیش از اسلام، از آموزه های دین اسلام و به ویژه قرآن و حدیث نیز بی بهره نبوده است.