امام فقر انسان را چه فقری عنوان کرده/چگونه می توان غنی شد؟/علت رنج پیامبر(ص) چیست؟/ رأس تمام خطاها کدام است؟

هشتم اردیبهشت سال 61 امام در نامه ای که مشحون از مضامین عرفانی بود به فرزندشان حاج احمد آقا خمینی، نکته های بسیار مهمی را مطرح کردند.

- به گزارش خبرنگار جماران، هشتم اردیبهشت ماه سال 61 بود که، مسائلی را گوشزد کردند.

این گونه نامه نگاری ها که نوعی وصیت نامه عرفانی یا اندرزنامه است، میان امام و فرزندشان مرسوم بوده است و در صفحه های مختلف صحیفه امام در سال های مختلف به این موارد بر می خوریم که البته تعدادشان اندک است و این نشان از اهمیت موضوع نزد امام دارد.

متن نامه ای که امام آن را وصیتی از پدری پیر به فرزندی جوان عنوان کرده اند به شرح زیر است: بسم اللّه الرحمن الرحیم الحَمدُلِلّهِ رَبِّ العالَمین، و الصَّلوهُ وَالسَّلامُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطّاهِرینَ، وَ لَعْنَهُ اللّه عَلی أعْدائِهِمْ اَجْمَعین.

اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، وَ اَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسولُهُ، وَ اَنَّ عَلیّاً اَمیرَالْمُؤمنینَ وَ اَولادَهُ الْمَعصومینَ صلواتُ اللّه علیهِمْ خُلَفائُهُ، وَ اَنَّ ما جاءَ به رسول اللّه صلی اللّه علیه و آله حقٌّ، و أنَّ القبر و النشور و الجنّه و النار حقٌّ، وَ اَنَّ اللّهَ یَبْعَثُ مَنْ فی القبور.