از آبادی خیام تا خیمه شریعتی درکویر

خیام چنان عاشق است که باد درگندمزار را نوازش دستی برگریبان محبوبه ی ازل می باید و تمایل محبوبه را به خم شدن خوشه گندم برای ناز ونیز نیازی که سائلی نیست وسالکی وسروری تعبیر می کند وکجا زندگی زین پربار و بهار و نیز برخواردارتر؟ - عصر ایران؛ دکتر احسان اقبال سعید - گاه توالی عناوین و روزها درگاهشمار، کالبدانی باهزار و یک روز فاصله درمیان را برهم می نشاند و به نسیمی و برافتادن برگی و دیواری به نازکی تن کاغذ به نوش خواری وگفتن از خاطرات هزار ساله و نیز دمی پیشتر مشغولند و از کوزه شکسته و خیال تهی راز هزار باده و سرابی که طعم سکر و سکون  می دهد می جویند.

 آری بیست و هشتم اردیبهشت نام خیام  بر خود دارد و بیست و نهم سالمرگ شریعتی درگوشه ای از جهان است که به آن روز گار کس  باور نداشت خویش به تدبیر تقدیر چشم از جهان  بست و صاحب آن کلمات و آن جان شیفته و شوق لبریز این سان جهان را بگذارد و نماند تا آبشار آرزویش را زیارت کند و فرو افتان کلمات در هنگامه برافراشتن بناها و فریادها و ترجمان نادسترس ونارس کلمه دردهان حقیقت را نظاره کند و دق هم .

چنین بود زندگی آری .

و خیام که هزاری کمی اینسو و آنسوتر زیست و نوحه خوان نداستن بشر و نیز کامی که بر می آید و زدست می شود و نیز آمدنی که به رفتن هلاهل می شود و آن هلیم به این رنج نمی برازد وآدم مویه می �