پارادوکس نرخ کرایه تاکسی دستوری و واقعیت در سنندج

تعیین نرخ های کرایه تاکسی به صورت دستوری و بدون توجه به واقعیت های اقتصادی شهر و هزینه های رانندگان، نه تنها مشکلی را حل نمی کند، بلکه زمینه را برای نارضایتی عمومی فراهم می آورد، - ایسنا/کردستان تعیین نرخ های کرایه تاکسی به صورت دستوری و بدون توجه به واقعیت های اقتصادی شهر و هزینه های رانندگان، نه تنها مشکلی را حل نمی کند، بلکه زمینه را برای نارضایتی عمومی فراهم می آورد، رانندگان به دلیل غیرواقعی بودن نرخ های مصوب، مجبور به تخلف و دریافت مبالغ توافقی می شوند و شهروندان نیز احساس می کنند که مورد اجحاف قرار گرفته اند.

سنندج، شهری که لقب شهر تاکسی ها را به دوش می کشد، نه به دلیل توسعه حمل و نقل عمومی مدرن، بلکه به واسطه انبوه جوانان و سرپرستان خانوارهایی که از سر ناچاری و نبود فرصت های شغلی مناسب، پشت فرمان تاکسی های فرسوده روزگار می گذرانند، این عنوان را یدک می کشد.

در این میان، چرخ اقتصاد شهر نیز با کرایه هایی می چرخد که اگرچه برای رانندگان، مرهمی موقت بر زخم های معیشتی است، اما برای شهروندان، هزینه ای گزاف برای جابه جایی در مسیرهای کوتاه شهری محسوب می شود.

تازه ترین نرخ نامه اعلام شده از سوی شهرداری سنندج، نه تنها گره ای از این وضعیت پیچیده نگشوده، بلکه فاصله ای عمیق تر میان واقعیت های اقتصادی شهر و ارقام دستوری ایجاد �