آیین سنتی پخت «جُوز حِلوا» در گلستان

حلوای گردو که در زبان محلی به آن جُوز حِلوا گفته می شود، نوعی شیرینی سنتی است که روز آخر ماه رمضان قبل از عید فطر،اهالی روستاهای غرب استان گلستان می پزند و به عنوان شیرینی آمدن عید در میان همسایگان و اقوام پخش می کنند.

مردم این منطقه اعتقاد دارند که با شیرین شدن دهان زندگان به نیت اموات، درگذشتگان هم شیرین کام خواهند شد.

خاله شهربانو، زن روستایی پرتلاش گلستانی است که 30 سال است طبق سنت هر ساله چند روز قبل از عید فطر جُوز حِلوا می پزد.

این حلوا با گردو، برنج، شکر، آب و روغن درست می شود؛ به طوری که ابتدا برنج شسته شده را با مغز گردو در هاونگ می کوبند و سپسدر روغنی که به نیت 14 معصوم و اموات آن خانه در ماهیتابه ریخته شده، می پزند و معتقدند بوی این حلوا به اموات خواهد رسید.

حلوا رابا راکْرَن هم می زنند تا آماده شود و بعد با تاس (کاسه فلزی) آن را در مجمعه صاف و یک دست می کنند.

برای پخش کردن حلوا آن راکِشتا (گرد) می کنند و در ظرف چیده تا به هر یک از همسایگان یک کشتا حلوا بدهند.