وقتی یک استکان چای و سماور نفتی، یادها را به آغوش می کشند

در دنیای پرشتاب و شلوغ امروز، گاهی فراموش می کنیم که در دل تاریخ مان چه گنجینه هایی نهفته است، چای یکی از همین گنجینه هایی است که روزهایی که خانواده ها دور هم جمع می شدند و با سماورهای نفتی قدیمی، - وقتی یک استکان چای و سماور نفتی، یادها را به آغوش می کشند ایسنا/خراسان رضوی در دنیای پرشتاب و شلوغ امروز، گاهی فراموش می کنیم که در دل تاریخ مان چه گنجینه هایی نهفته است، چای یکی از همین گنجینه هایی است که روزهایی که خانواده ها دور هم جمع می شدند و با سماورهای نفتی قدیمی، چای دم می کردند را یادآوری می کند.

وقتی به یاد روزهای قدیم می افتیم، تصاویری از دورهمی های خانوادگی در ذهنمان نقش می بندد؛ لحظاتی که مادربزرگ ها با عشق و دلسوزی، سماورهای قدیمی را پر از آب می کردند و بوی نفتی که از آن بلند می شد، فضایی گرم و صمیمی را در خانه ایجاد می کرد.

این بو، به نوعی نمایانگر خاطرات شیرینی است که هنوز در ذهن ما زنده اند و هر بار که به آن ها فکر می کنیم، قلبمان را گرم می کند.

هر ساعتی که به خانه مادربزرگ و پدر بزرگ می رفتی چایشان به راه بود؛ صدای آرام و دل نشین جوشیدن آب و بخار داغی که از دهانه اش خارج می شد، وقتی فنجان ها پر از چای داغ می شد و عطر آن فضای خانه را پر می کرد، همه چیز به آرامش و شادی تبدیل می شد.