مذاکره بدون دندان/ دورنمایی از مذاکرات ایران - آمریکا

حسن خجسته؛ در سال های اخیر، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران با نوساناتی میان رویکرد های تقابلی و مصالحه جویانه مواجه بوده است.

- -حسن خجسته؛ در سال های اخیر، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران با نوساناتی میان رویکرد های تقابلی و مصالحه جویانه مواجه بوده است.

یکی از محور های اصلی این نوسان، مسئله ی تنش زدایی و نسبت آن با موازنه تهدید در روابط بین الملل است.

در شرایط فعلی، دولت جمهوری اسلامی بار دیگر نشانه هایی از تمایل به گفت و گو و کاهش تنش از خود نشان داده است؛ پرسش اصلی، اما این است: آیا این مسیر واقعاً منجر به کاهش تهدید خواهد شد یا تهدیدات را تشدید خواهد کرد؟ در ادبیات روابط بین الملل، نظریه موازنه تهدید برخلاف موازنه قدرت ، بر این فرض استوار است که دولت ها نه تنها بر اساس قدرت کشورها، بلکه بر اساس ادراک از تهدید (که ترکیبی از قدرت، نیت خصمانه، نزدیکی جغرافیایی و توانایی تهاجم است) عمل می کنند.

اگر این نظریه را مبنا قرار دهیم، کاهش تهدید الزاماً با کاهش تنش هم راستا نیست.

در مواردی، تنش زدایی یک طرفه می تواند سیگنال ضعف ارسال کرده و دشمن را به اقدامات تهاجمی تر ترغیب کند.

همان گونه که ادبیات تله تنش در ماه های گذشته بسیار مورد استفاده قرار گرفته و حمله اخیر رژیم صهیونیستی به ایران که پاسخی به آن داده نشد، ممکن است آن رژ�