قلعه پرتغالی ها را که دیدم، زار زار گریه کردم!

اولین بار که قلعه پرتغالی ها را در جزیره هرمز دیدم، نمی دانم دچار چه حسی شدم، هجده یا نوزده ساله بودم، فقط این را می دانم که زار زار گریه می کردم و بعد از بازگشت از آنجا شعری نوشتم و این اولین مواجهه من با جزیره هرمز و قلعه پرتغالی ها بود.

- اولین بار که قلعه پرتغالی ها را در جزیره هرمز دیدم، نمی دانم دچار چه حسی شدم، هجده یا نوزده ساله بودم، فقط این را می دانم که زار زار گریه می کردم و بعد از بازگشت از آنجا شعری نوشتم و این اولین مواجهه من با جزیره هرمز و قلعه پرتغالی ها بود.

اینها بخشی از جملات ابراهیم پشت کوهی است، نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر که این روزها نمایش ذرات آشوب را اجرا می کند.

او در گفتگو با ایسنا با ارایه توضیحاتی درباره رویکردش به واقعه تاریخی اشغال جزیره هرمز توسط پرتغالی ها، ابراز تاسف می کند که در تاریخ ما قهرمانی های مردم عادی هرگز به چشم نیامده و فقط در حد یک خط و بسیار گذرا به آن پرداخته شده است.

پشت کوهی در ادامه این گفتگو می افزاید: نمی دانم در این قلعه چه جادویی وجود داشت اما با گذر زمان، روح من یک قرابتی با این مکان و ماجرا پیدا کرد و حس می کردم روح کُشتگان وطن در هرمز بود و به هر روی، ارتباطی برقرار شد تا سه سال پیش که شروع کردم به تحقیقاتی درباره ماجرای حضور پرتغالی ها و اشغال هرمز و در این رهگذر، به