کردستان؛ نگهبان آتش هزارساله نوروز

مردم با لباس های رنگی، دور آتش جمع می شوند که برایشان نماد صلح، روشنایی و آغاز دوباره است؛ آتشی که بر بام، کوه یا میدان روشن می شود.

- مردم با لباس های رنگی، دور آتش جمع می شوند که برایشان نماد صلح، روشنایی و آغاز دوباره است؛ آتشی که بر بام، کوه یا میدان روشن می شود.

خبرگزاری مهر ، گروه مجله: ترکیب واژه ی کرد با پسوند ستان ، نام استانی را در غرب ایران شکل می دهد؛ جایی که بیشتر کردهای کشور در آن زندگی می کنند.

اگر سری به روایت های شفاهی و تاریخ نگاری های غیررسمی بزنیم، می بینیم که پیشینه ی این قوم به هزاران سال پیش از اسلام برمی گردد؛ دوره هایی چون گوتیوم، کاردا، بیت قاردو، کاردوخ و کردوئنه.

نام هایی که هر کدام به نوعی به نواحی مختلف کردستان بزرگ امروز اشاره داشته اند.

با این حال، آن طور که در منابع آمده، اولین بار در دوره ی سلجوقی بود که واژه ی کردستان به طور رسمی به کار گرفته شد و از آن زمان به بعد، کم کم در منابع مختلف تاریخی و جغرافیایی تکرار و تثبیت شد.

تاریخ نشان می دهد که قوم کرد، از همان آغاز شکل گیری تمدن و حکومت در ایران، حضور داشته اند؛ مردمی با آداب و رسوم خاص خود، که زبان شان هم بخش جدانشدنی ای از هویت شان است.

فرهنگی که همچنان زنده است و در لایه لایه ی زندگی مردم کرد، نفس می کشد.