جزییات جدید و تکان دهنده از خودکشی دکتر نرگس محمدپور

«خودکشی پزشکان» در ایران دیگر یک رخداد نادر نیست؛ به بحرانی تکرارشونده تبدیل شده که هربار با شگفتی و سکوت به فراموشی سپرده می شود.

اگر چه موج خودکشی ها در سال های 1400 تا 1403 بار ها خبرساز شده، - یزدانی با استناد به پیام های قدیمی نرگس محمدپور می گوید: 9 ماه پیش به دوستش گفته بود خودکشی احمقانه است و اگر بعد از این دنیا، دنیای بدتری باشد چه؟  اگر جهنمی واقعی وجود داشته باشد چه؟  اما در این 9 ماه، چنان تحت فشار قرار گرفت که این باور را رها کرد و مرگ را به ادامه زندگی ترجیح داد.

تصمیم به خودکشی، ماحصل سیستمی بیمار است؛ اینجا جایی است که فرد از جهنم فعلی به سوی جهنمی دیگر می گریزد که خود می داند ممکن است هولناک تر باشد؛ جایی که به معنای واقعی کلمه، انگار حضور خدا نیز احساس نمی شود.

  افرادی هم هستند که با اتکا به جایگاه استادی یا بهره گیری از رانت، سهمیه و امتیاز های ناروا، برای خود اقتداری ساخته اند که نه به خدا پاسخگو هستند و نه بندگان او.

  هیچ نیرویی نمی تواند جلوی قدرت نمایی آنها را بگیرد.

آنها رزیدنت ها را به لبه پرتگاه می رانند و با بی رحمی به ورطه نابودی هل می دهند.

  او قاطعانه می گوید: مرگ خانم دکتر محمدپور قابل پیشگیری بود.