توسعه ورزش همگانی و تامین سلامت مردم

ورزش همگانی در ایران می تواند به عنوان یک راهکار مؤثر برای ارتقاء سلامت عمومی و کاهش بیماری های ناشی از کم تحرکی عمل کند ولی با این حال این حوزه هنوز با چالش های متعددی روبه رو است.

- ، ورزش همگانی به مجموعه ای از فعالیت های ورزشی اطلاق می شود که هدف اصلی آن ارتقا سطح سلامت عمومی، تندرستی و بهبود کیفیت زندگی افراد جامعه است.

این نوع ورزش برای تمامی افراد، با هر سن، جنسیت و سطح توانایی طراحی شده و معمولاً به صورت غیررقابتی و در فضایی آرام و بدون استرس انجام می شود.

فعالیت هایی مانند پیاده روی، دوچرخه سواری، شنا، یوگا، تمرینات هوازی، و فعالیت های گروهی نمونه هایی از ورزش های همگانی هستند که علاوه بر اینکه به بهبود سلامتی کمک می کنند، می توانند تأثیرات مثبتی بر کاهش استرس و تقویت روحیه اجتماعی افراد بگذارند.

این فعالیت ها عمدتاً بر حفظ سلامت و پیشگیری از بیماری ها تأکید دارند و می توانند در تمامی گروه های سنی و جامعه ای با هر سطح توانمندی اجرایی شوند.

ورزش همگانی برای نخستین بار در سال 1923 در برزیل شکل گرفت.

با گذشت زمان و در دهه 1960، جنبش ورزش همگانی در سطح جهانی به طور گسترده تری گسترش یافت و با تأسیس انجمن های ترین (واژه ای نروژی به معنای خوش اندام و با نشاط )، این حرکت به صورت جدی تری در اروپا و سایر نقاط دنیا دنبال شد.