گذر از دیپلماسی کلاسیک به دیپلماسی رسانه ای: چه تغییراتی در مسیر مذاکرات ایران و آمریکا رخ خواهد داد؟

مذاکرات ایران و آمریکا دیگر فقط یک رویداد دیپلماتیک نیست؛ بلکه یک میدان پیچیده روایت سازی، کنش ارتباطی و سیاست ورزی رسانه ای است که در آن موفقیت، - آغاز دور تازه گفت وگوهای ایران و آمریکا، تنها یک تحول ژئوپلیتیکی یا دیپلماتیک نیست؛ بلکه از زاویه ای دیگر، می توان آن را تجلی پیوندی مهم میان سیاست ورزی سنتی و سیاست ورزی دیجیتال دانست.

در جهانی که رسانه ها نه فقط بازتاب دهنده بلکه شکل دهنده سیاست شده اند، فهم و مدیریت ارتباطات، به ویژه در سطح دیپلماسی، نقش تعیین کننده ای یافته است.

در واقع، سیاست ورزی دیجیتال؛ به عنوان یکی از فرآورده های جامعه اطلاعاتی، مرز میان عرصه داخلی و خارجی را در هم شکسته است.

روایت سازی سیاسی، کنش گری در فضای مجازی، و خلق تصویر ذهنی از خود و دیگری، به ابزارهای قدرت نرم تبدیل شده اند که تأثیرگذاری آن ها گاه فراتر از سازوکارهای کلاسیک قدرت سخت و حتی قدرت چانه زنی رسمی است.

از این منظر، تغییر رفتار بازیگران اصلی مذاکرات اخیر نیز واجد دلالت های ارتباطی مهمی است.

دونالد ترامپ، به عنوان نماد سیاست ورزی مبتنی بر رسانه های دیجیتال، نه تنها کنشگر سیاسی، بلکه بازیگری رسانه ای است که توانسته با بهره گیری از ظرفیت های پلتفرم های اجتماعی، دیپلماسی را به سطح جامعه و مردم عادی (تودها) بیاورد و ساختار سنتی رواب�