پشت بیسیم هنوز صدای آوینی است

ما خرازی و ستاری و چمران و متوسلیان و بروجردی و همت و کاظمی و باکری و زین الدین ها دیده ایم.

این روزها که مقتدای حکیم و جانبازِ ما در وسط معرکه، - ما خرازی و ستاری و چمران و متوسلیان و بروجردی و همت و کاظمی و باکری و زین الدین ها دیده ایم.

این روزها که مقتدای حکیم و جانبازِ ما در وسط معرکه، یک تنه ایستاده است و طنین صدای هل من ناصر او را می شنویم، اگر راوی روایت فتح در میان ما بود، به جای حسرت و غبن و دریغ، به جای دست روی دست گذاشتن و چه کنم چه کنم کردن های منفعلانه، تهدیدها را به فرصت و یأس ها را به امید و پیروزی تبدیل می کرد.

به گزارش ایسنا، احسان محمدحسنی در سرمقاله شماره امروز فرهیختگان نوشت: برخیز ای چاووش شهر عشق، برخیز غسل زیارت کن ز نهر عشق، برخیز بربند مَحمل را و برپا کن عَلَم را آواز ده، آواز عشاق حرم را هرکس که پیمان ولا دارد بیاید هرکس هوای کربلا دارد بیاید بیاید مصرع آخر را که حاج صادق آهنگران با نوای آسمانی خود می خواند، با زیر صدای بم و توی دل خالی کنِ طبل، تازه گفتار متن آقا مرتضی آغاز می شد و در قاب تلویزیون، این روایت فتحِ غواصان لشکر 41 ثارالله(ع) بود که با روایت بغض آلود حاج قاسم سلیمانی از یاران خط شکنِ عاشورایی اش در شب عملیات والفجر هشت و فتح شهر فاو، ما را زمین گیر و اسیر اخلاص و پاکباختگی فرزندان خمینی(ره) می