دین می خواهد خود مردم را «قدرتمند» و «میدان دار» کند

در نگاه خداوند، قدرت مردم خیلی زیاد است، یعنی خدا این رسالت و آرمان خطیر و بزرگ را از ما مردم توقع دارد و تحققش را در وسع ما می بیند.

- آن صد و بیست و چهار هزار نفر را به خاطر چی فرستاده بود روی زمین؟ چرا اسمشان را گذاشته بود رسول ؟ مگر قرار بود چه پیامی را برای ما بیاورند که باید پیامبر صدایشان می زدیم؟ انگار که خودش از قبل فکر همه این سوال ها را کرده باشد، با همین تک جمله جوابمان را داده: لیقوم الناس بالقسط تا مردم، از اخلاق و رفتار این پیامبرها الگو بگیرند و خودشان برای برپایی عدالت مبارزه کنند.

تا حتی اگر پیامبری در میان شان نباشد بتوانند گلیم شان را از سیلاب فرعون ها و پهلوی ها و اسراییل ها بیرون بکشند.

این است آن یگانه پیامی که اگر شنیده باشی اش، انگار صدای همه پیامبرها را شنیده ای.

آرزوی پیامبران شهری را تصور کنید که در آن همه با امید و آرامش زندگی می کند؛ کشاورز، تاجر، دانشمند، و حتی کودکی که مشغول بازی است، همه خیال شان راحت است که حقوقشان محفوظ است.

هیچ کس از دست اندازی ظالم نمی ترسد و هیچ حقی در سایه ی فساد یا تبعیض پایمال نمی شود.

این شهرِ مردمی است که نه تنها عدالت را ارزش می دانند، بلکه تحقق عدالت و پاسداری از آن را وظیفه حتمی خود می شمارند.