مازیار لرستانی نمی تواند بچه دار شود

شهره لرستانی در بیست و هفت سالگی آن قدر سرخوش و خوشحال بود که حواسش به دور و برش نبود.

- به گزارش تابناک به نقل از رکنا، همیشه دغدغه میانسالی و پیری را داشتم.

از زمان خانه پیشکسوتان همیشه قهرمان های ذهن من پیرها بوده اند.

از کودکی هرگاه مادر بزرگم به منزل مان می آمد، احساس می کردم دیگر خانه امن است و همه چیز درست می شود.

با این که کاری از دستش بر نمی آمد.

مردی که عاشقش بودم، سیزده سال از من بزرگ تر بود، شاید هم به خاطر اوست که قهرمان های ذهن من همیشه میانسال ها هستند.

قهرمان فیلمنامه هایم همیشه میانسال ها هستند.

عاشق بچه ها هستم، اما پزشکان گفتند به خاطر وسعت بیماری ام هرگز نمی توانم بچه دار بشوم.

الان تعدادی بچه گربه دارم که سرم را با آن ها گرم می کنم.

با خودم فکر می کنم هیچ فرقی بین بچه من و آن بچه ای که در زاهدان یا در بلوچستان است، نیست و اگر بتوانم یک کار ماندگار به وجود بیاورم، ممکن است به درد آن بچه هم بخورد و همه چیز را منوط به این کردم که چیزی برای آدم ها به وجود بیاورم که برایشان ماندگار باشد.

به ازدواج فکر نمی کنم، مگر این که واقعا یک موقعیت خاصی یک دفعه پیش بیاید.

البته واقعا نمی خواهم، چون عشق با آدم کاری شبیه به حبس ابد می کند.